HOUSE BILL 6069

ALAB ng Mamamahayag (ALAM) has intensified its campaign against privatization of public hospitals.

ALAM Chairman Jerry Yap said privatization of 26 government institutions won’t solve problems in health services.

House Bill 6069 or “An Act Creating National Government Hospital Corporations,” authored by Bacolod City Rep. Anthony Golez is pushing for the complete privatization of public hospitals in the country.

Bayan Muna Rep. Teddy Casiño yesterday(05/18/2012 )decried what he perceived as the railroading of House Bill 6069, which converts 26 public hospitals into government-owned and -controlled corporations (GOCCs), warning it would most likely result in higher hospital fees and reduced services for poor patients.

“Essentially this bill aims to convert the 26 government-run hospitals into independent money-making corporations. It will justify more cuts in government subsidies and the reduction of services to indigent patients,” Casiño said.

_________________________________________________________________________________

Ito ay tungkol sa pagsasapribado ng mga ospital at ipapasailalim sa gobyeno. Dahil dito ay magiging mataas ang bayarin ng bawat mamamayang mapupunta o mag papatingin sa ospital. Mababawasan na ang mga tulong pinansyal para sa mga mahihirap. Mas magiging mataas na din ang babayaran ng mga tao sa ospital na kanilang pinasukan. “Malayo sa katotohanang masasagot ng PhilHealth ang lahat ng gastusin ng mahihirap sa ospital dahil napakalaki ng utang nito sa iba’t ibang ospital,” Yap said. Ang mga bills na ito ay magiging parte ng government’s Public-Private Partnership scheme. May binitawang salita si Yap ukol dito “Mas magandang sundin ng gobyerno ang payo ni Confucius na ‘teach the man how to fish and he will live for the rest of his life’ kesa pagmukhaing pulubi at patay-gutom ang mga beneficiaries ng conditional cash,”.

____________________________________

ERIKA MAE PONCE

X-SVDP

Poor and landless

In Tarlac province, about 100 kms north of Manila, Hacienda Luisita was once touted as a showcase of the land reform program. Here, however, CARP has failed to win the hearts and minds of farmers: In recent random interviews, they told Bulatlat.com that their lives have been ruined further because of CARP. Luisita is owned by the family of former President Corazon Cojuangco Aquino.
One of the workers, Francisco Nakpil, is an agricultural worker in the sugarcane plantation of Hacienda Luisita, Inc. (HLI) for 45 years. When the stock distribution options (SDO) scheme under CARP was introduced in the hacienda in 1989, Nakpil became one of the 7,000 workers who became instant “stockholders” of the agro-corporation. Within 30 years under this scheme, hacienda owners were to transfer 32 percent of the total stocks of the company to the farm workers.
For the past 15 years, Nakpil received an average daily wage of P9, a sack of rice every month, a P4,000 educational loan every June and an average annual three percent profit share of around P2,000. Based on reasonable market price equivalents of the material benefits, Nakpil was in effect getting an average yearly income of P17,760 - or P48.66 daily. For being an HLI stockholder, he also got a 240 square meter home lot.
Yet, has Nakpil become richer through the land reform program?
Today at 62, Nakpil says he has only a home lot souvenir from the HLI, a P20,000 separation pay, and some P2,600 monthly pension from the Social Security System. His retirement ended his profit share from the HLI. He does not have land to pass on to his children. His monthly pension gave him just P86 a day that can hardly meet his family’s needs.


A must watch video clip from youtube.
http://www.youtube.com/watch?v=zSQOBJSPtxE

Ang link sa taas na nakuha ko sa youtube ay nagpapakita ng katapangan ng bawat Pilipino na pinaglalaban ang kanilang karapatan. Matagal na nilang pinaglalaban ang kanilang lupa na napag kasunduan na ipapamahagi pagkatapos ng 10 taon. Ngunit naka lipas na ang 10 taon at wala pa silang natatanggap na lupa sa Hacienda Luisita. Madami nang nagbuwis ng buhay at nasugatan para sa lupaing ito. Tama lang na ipaglaban ang karapatan ng bawat manggagawa at farmers.

And so his answer in Filipino: “I am poor, past and present.”

SULIRANIN NG AGRIKULTURA

Isa sa pangunahing ikinabubuhay ng bansa ay ang sektor ng agrikultura. ang pagunahing taga-gawa sa sektor na ito ay ang magsasaka. Dahil isang mahirap na bansa ang Pilipinas, lubhang napakahalaga nito sa pag-aambag sa ating Pambansang Kita o GNP. Noong nakaraang taon, ang Pilipinas ay nakapagtala ng 6.2% na paglago ng Pambansang Kita, pinakamataas sa nagdaang 15 taon. Humigit kumulang 40% dito'y nagmula sa agrikultura. Ngunit hindi naman maipag kakaila na mayroong kaakibat na suliraning kinakaharap ang ating agrikultura. Ano ano nga ba ang mga suliraning ito?

 1. Kakulangan sa Imprastraktura    at Puhunan.. ito ay isa sa mga dahilan kung bakit mabagal ang pag unlad ng ating agrikultura. maraming produkto ang nasasayang dahil walang pag iimbakan ng mga ito. Sila ay nabubulok, nasisira at nalalanta tulad ng mga gulay at prutas. Walang sapat na halaga ang mga magsasaka para paunlarin ang kanilang produksyon dahil wala silang pambili ng mga makinarya na gagamitin para dito.

2. Pagdagsa ng Dayuhang Produkto

*Globalisasyon at liberalisasyon ang mga dahilan ng pagdagsa ng dayuhang produkto sa ating bansa. Dahil sa pagdagsa ng kanilang produkto ay nagkakaroon ng kakumpetensiya ang ating mga lokal na produkto.

3.Mababang Presyo ng Produktong Agrikultura

*dahil nga may kakumpetensya ang mga lokal nating produkto at bababa ang presyo ng atinng produkto. dahl dito ay nahihirapan makgaroon ng malaking tubo na gagamitin sa kanilang pangangailangan.

4. Paglaganap ng Sakit at Peste

*maraming hayop ang namamtay at hindi napapakinabangan ng dahil sa sakit. Ang mga peste naman sa taniman nag dahilan ng pagkasira ng isang tanim at prutas na dapat at nasasama sa produksyon.

 

May mga suliranin pang kinakaharap ang ating agrikultura at hindi lang ang mga iyan. Bagama't nahaharap ang sektor ng agrikultura sa maramimg suliranin ay nag hahanap pa rin ng solusyon ang ating pamahalaan. Bawat problema ay may solusyon. Ngunit naniniwala ako na ang mga suliraning ito ay malalagpasan ng ating bansa at balang araw ay matutugunan na ang pangangailangan ng bawat tao sa ating bansa. Matutupad ang hiling na umunlad ang ating bansa.